Բժշկի աշխատանքի որակը չի կարելի գնահատել դրամարկղ մուծած գումարներով
Բժիշկները միշտ կարող են անհավանականության աստիճանի բարդ դեպքերի մասին պատմել, իսկ պատերազմ անցած մարդիկ հատկապես: Վիրաբույժ, պրոֆեսոր Ակսել Իսկանդարյան որպես բժիշկ մասնակցել է և ղարաբաղյան պատերազմին, և Աֆղանստանում է եղել: Պատերազմում տեսածդ ապրում է, որ դժվար է ուղղակի մեկնաբանել է, առավել ևս երբ սուղ իրավիճակում, առանց բավարար բժշկական միջոցների պիտի փորձես մահից փրկել ամենատարբեր ծանրության վնասվածքներ ստացած քո մարտական ընկերներին:
Ասում է՝ բազմիցս խնդիրներ է ունեցել ռազմական ղեկավարության հետ, քանի որ փորձում էր անել ավելին, քան տվյալ բարդ իրավիճակում ցուցված էր անել արագ .”Ես իմ առաջ խնդիր էի դրել, որ անկախ իրավիճակից, ունեցածս վիրահատական պարագաներից, պետք է ամեն ինչ անեմ, որ վիրահատվող ընկերներս լիարժեք ապաքինվեն, պետք է կատարեմ օրգանպահպանողական միջամտություններ, ոչ թե ամպուտացիայի դիմեմ”: Այդ դեպքերը հետո արդեն նկարագրել է գրքերում, որոնք այսօր դասագիրք են շատ ուսանող-վիրաբույժների համար:
Իր մասնագիտական երկար ճանապարհին շատ բան տեսած մասնագետը կարծում է, որ բժիշկը պետք է ոչ թե հարուստ լինի, այլ “կուշտ”, որ վիրահատարան մտնելուց առաջ երբեք չմտածի գումարի մասին: Ըստ նրա՝ բժիշկն առհասարակ չպետք է ֆինանսական հարց քննարկի պացիենտի հետ, դրանով պետք է զբաղվեն հատուկ մենեջերները.”Բժիշկը նույնիսկ կարող է չիմանալ՝ ինչ արժի վիրահատությունը, ինքը միայն իր գործը պետք է անի՝ բուժի հիվանդին: Եթե ինքը մտնում է ֆինանսական պրոցեսների մեջ,այդտեղ ավտոմատ առաջանում են կոռուպցիոն ռիսկեր ու մեխանիզմներ”- ասում է նա՝ սրտնեղելով նաև որ այսօրվա համակարգում բժշկի աշխատանքի որակը գնահատում են դրամարկղ մուծած գումարներով: “Այսինքն ստացվում է, որ եթե մի նորավարտ բժիշկ ֆինանսական մեծ հնարավորություններ ունեցող մարդու երեխայի է վիրահատել ու ավելի շատ գումար է մուտք արել դրամարկղ, ավելի լավն է, քան մասնագետը, ով համաձայնում է վիրահատել սուղ հնարավորություններով 20 մարդո՞ւ: Այս ամենը հետևանք է նրա, որ Հայաստանի առողջապահության ոլորտը հիվանդաբուժության բիզնեսի է վերածվել է”,-ասում է նա՝ հույս ունենալով, որ ի վերջո այս իրավիճակը կփոխվի, ու բոլորը հավասարապես հնարավորություն կունենան բուժվել՝ անկախ իրենց ֆինանսական հնարավորություններից, իսկ բժիշկն ի վերջո կվերադառնա իր բուն առաքելությանը՝ բուժել ցանկացած մարդու, ով դրա կարիքն ունի:
