Դրսում ձեռք բերված փորձառություն, որը կներդրվի «Արամյանց» բժշկական կենտրոնում

Կարեն Սուրենի Գևորգյանը արդեն 32 տարի «Արամյանց» բժշկական կենտրոնի անոթային և ընդհանուր վիրաբույժն է: Ճիշտ է, այս ընթացքում փորձառու բժիշկը 6 տարի մեկնեց Սաուդիան Արաբիայի խոշորագույն նահանգներից մեկում աշխատելու, բայց վերադառնալուց հետո էլ հավատարիմ  մնաց իր հարազատ կենտրոնին և դրսում ձեռք բերված ինտենսիվ փորձառությամբ կրկին գործունեությունը շարունակում է հենց «Արամյանցում»:

Փորձառու բժշկի հետ խոսել ենք արտերկրում ստացած փորձի և իր նախընտրած վիրահատական մեթոդի մասին:

1985 թվականին Մխիթար Հերացու անվան բժշկական ինստիտուտի ընդհանուր վիրաբուժության ֆակուլտետը ավարտելուց հետո Կարեն Գևորգյանը վերապատրաստում անցավ այսօրվա Միքայելյան ինստիտուտում: Հետո 8 ամիս Մոսկվայում որպես միկրովիրաբույժ վերապատրաստվելով՝ վերադարձավ Հայաստան և 3 տարի աշխատեց որպես միկրովիրաբույժ: Կարեն Գևորգյանը մեր երկրի միկրովիրաբուժության ոլորտի հիմնադիրներից է:

Հաշվի առնելով ստացած 2 կրթությունները, հատկապես միկրովիրաբուժության ընձեռած հնարավորություններն ու առավելությունները, Կարեն Սուրենիչը ընտրեց անոթային վիրաբուժությունը և աշխատանքի անցավ այսօրվա «Արամյանց» բժշկական կենտրոնում: Բժշկի գործունեության շրջանակը շատ լայն է` անոթային, ընդհանուր վիրաբուժական, պրոկտոլոգիական, էնդոկրին վիրահատություններ և կոնսերվատիվ բուժումներ։ 2015 թվականին հրավեր ստանալով Սաուդիան Արաբիայից, մեկնեց այնտեղ՝ որպես խոշորագույն նահանգներից մեկի գլխավոր անոթային վիրաբույժ: Մինչ նահանգ հասնելը, բժշկի ճանապարհը հեշտ չէր: Մի քանի փուլերով բարդ քննություններ, հետո վիրահատարանում անցկացրած անոթային բարձրակարգ վիրահատություն և Կարեն Սուրենիչը արդեն այդ նահանգի գլխավոր անոթային վիրաբույժն էր: Օրական 4-5 վիրահատություն, ծանր դեպքեր, բազմաթիվ փրկված կյանքեր, հաջողված պատմություններ և երախտիքի խոսքեր: Ռազմական գոտով պայմանավորված՝ փորձառու բժիշկը հիմնականում աշխատում էր հրազենային, բեկորային վնասվածքներ ստացած պացիենտների հետ.  «Ձեռքը կրծքավանդակից պոկված հիվանդ եմ ունեցել, որը մինչև ինձ մոտ հասնելը կորցրել էր շատ մեծ քանակությամբ արյուն: Նրան անընդհատ արյուն ներարկելով հասցրել էին հիվանդանոց և վայրկյանների ընթացքում բերանակցում անելով դրել եմ պոկված ենթանրակային զարկերակի պրոթեզ: Նման դեպքերում հազվադեպ է լինում, որ մարդը ապրի, բայց ես կարողացա փրկել 20 տարեկան տղայի կյանքը», ասում է Կարեն Սուրենիչը:

Սաուդիան Արաբիայում աշխատելու տարիներին փորձառու բժիշկը 127 տարեկան շաքարային դիաբեթով հիվանդ կնոջը վերջույթի մասնահատում է արել, այն դեպքում, երբ անեսթեզիոլոգը հրաժարվել է նրան անեսթեզիայի ենթարկել: Բժիշկը ստիպված է եղել սառույցի պարկերով հիվանդին սառեցնելով վիրահատել: Հաջորդ օրը տարեց կինը դուրս է գրվել հիվանդանոցից: Կոնսերվատիվ բուժման  շնորհիվ առողջացրել է 135 տարեկան մի տղամարդու: 

Գիտելիքներով և իրենց փորձով հայաստանցի բժիշկները չեն զիջում դրսում աշխատող ոչ մի բժշկի, ասում է զրուցակիցս, բայց այստեղ պակասում է թիմային այն աշխատանքը, ինչ տեսել եմ արտերկրում. «Ականի վրա պայթած հիվանդը վիրահատարանում պառկած, ես վերականգնում էի ոտքերի և երակների ամբողջականությունը, ընդհանուր վիրաբույժը զբաղվում էր որովայնով,  նեյրովիրաբույժը՝ գլխի խնդիրներով: Եվ այս ամենը զուգահեռ: Այ սա է մեզ մոտ պակասում»:

Ընդհանուր և անոթային վիրաբույժը 40 տարվա իր բժշկական գործունեության ընթացքում արել և անում է միայն բաց վիրահատություններ: Ասում է՝ ժամանակակից բժշկության մեթոդները շատացել են՝ լազերային վիրահատություն, սկլեռոթերապիա, լապարասկոպիա, բայց այս մեթոդները կիրառելի են, եթե պաթոլոգիան հայտնաբերվել է վաղ փուլում. «Շատերը խոսում են անոթների լազերային վիրահատությունից, սկլեռոթերապիայից: Բայց չեն ասում, որ վիրահատական այս եղանակներով և կրկնվելու դեպքերն են շատ լինում, և բարդությունները: Այս եղանակներով պաթոլոգիան չի անցնում, իսկ ոչ կենսունակ երակը պետք է հեռացվի, հակառակ պարագայում կառաջանա խոց, թրոմբներ, որի հետևանքները կարող են շատ դաժան լինել: Ես անոթների վիրահատությունը անում եմ բաց եղանակով, բայց շատ կոսմետիկ՝ կիրառելով միկրովիրաբուժության հմտությունները: 1-1,5 սմ-ոց կտրվածքներ անելով սրունքի և ազդրի վրա՝ հեռացնում եմ ախտահարված երակը: Հաջորդ օրը հիվանդը դուրս է գրվում հիվանդանոցից»:

Լապարասկոպիկ եղանակով վիրահատություններին փորձառու բժիշկը դեմ չէ, ասում է շատ լավ մեթոդ է, բայց եթե կա ցուցում: «Եթե հիվանդը տարել է որովայնի մի քանի վիրահատություն, ապա դա հակացուցումներից մեկն է, որպեսզի չկատարվի լապարասկոպիկ վիրահատություն: Կպումները այնտեղ այնքան շատ են, որ դու ճշգրիտ գործողություն անել չես կարող: Իսկ եթե հիվանդը նիհար է, չի տարել ոչ մի վիրահատություն, բորբոքումներ չունի, մյուս օրգան-համակարգերը առողջ են, այս դեպքում լապարասկոպիան հիանալի մեթոդ է»:

«Արամյանց» բժշկական կենտրոնը հագեցած է դիագնոստիկ և վիրահատական բոլոր նորագույն սարքավորումներով, ունի պրոֆեսիոնալ բուժանձնակազմ, փորձառու բժիշկներ, որոնք ի զորու են վերացնելու և բուժելու ցանկացած հիվանդություն թե լազերային, թե լապարասկոպիկ, և թե բաց վիրահատական միջոցներով, ասում է անոթային և ընդհանուր վիրաբույժը: Ապացույցը, օրերս 87 տարեկան կնոջը, որը ուներ հարակից այլ հիվանդություններ, Կարեն Սուրենիչը իրականացրել է բաց եղանակով լեղապարկի հեռացում,  և վիրահատության հաջորդ օրը պացիենտը դուրս է գրվել հիվանդանոցից: