Որակյալ բուժսպասարկում մարզային հիվանդանոցում

Մարզերում գտնվող հիվանդանոցները որոշ դեպքերում անգամ նյութատեխնիկական անհրաժեշտ հագեցվածության պայմաններում չունեն համապատասխան բժշկական կադրեր, աշխատող բժիշկներն էլ հաճախ որակավորման ու վերապատրաստման կարիք ունեն:

Խնդիրը քիչ թե շատ լուծված է Շիրակի մարզում: Երկրաշարժից հետո այստեղ կառուցվեցին մի քանի բժշկական կենտրոններ, որոնք համալրվեցին ժամանակակից բժշկական սարքավորումներով ու անհրաժեշտ կադրերով:  Այդ կենտրոնները ստանձնեցին աղետի գոտու բնակչության բուժսպասարկման առաքելությունը: Դրանցից մեկն էլ Աշոցքի «Տիրամայր Նարեկիե հիվանդանոցն է, որը տարիներ շարունակ սպասարկել է ոչ միայն Շիրակի, այլև հարակից մարզերի և Ջավախքի ու Ռուսաստանի մեր հայրենակիցներին, ընդ որում` երկար ժամանակ բարեգործական հիմունքներով: Մեր զրուցակիցը  «Տիրամայր Նարեկիե հիվանդանոցի բուժական մասի փոխտնօրեն, օտորինոլարինգոլոգ և պլաստիկ վիրաբույժ Տիգրան Մինասի Տոնականյանն է: 

 -Հայտնի է, որ մարզում գտնվող հիվանդանոցները սովորաբար ունենում են նյութատեխնիկական և կադրային հագեցվածության խնդիրներ: Ինչպե՞ս է այդ խնդիրը լուծվում Աշոցքի «Տիրամայր Նարեկիե հիվանդանոցում:

-Գյումրուց 30 կմ հեռավորության վրա գտնվող մեր հիվանդանոցը  կառուցվել է երկրաշարժից հետո` 1991 թ.: Նախագծվել է և ֆինանսավորվել Հռոմի պապի` Հովհաննես Պողոս 2-րդի կողմից: Ի սկզբանե հիվանդանոցի նյութատեխնիկական բազան արդիական ու եվրոպական չափանիշներին համապատասխան է եղել: Բացի այդ այստեղ հիմնականում աշխատում են Երևանից, Գյումրուց, Ջավախքից Աշոցք տեղափոխված մասնագետներ, որոնք ունեն բարձր որակավորում իտալական բժշկական կենտրոնների հետ ունեցած մշտական համագործակցության շնորհիվ: Փորձի փոխանակման ու վերապատրաստման ծրագրերը Իտալիայում ու Հայաստանում իրականացնում ենք հիվանդանոցի բացման օրվանից: «Տիրամայր Նարեկիե  հիվանդանոցն առաջինն էր Երևանից դուրս, որ 15 տարի առաջ սկսեց լապարասկոպիկ վիրահատություններ կատարել: Ընդհանրապես Աշոցքի «Տիրամայր Նարեկիե հիվանդանոցում բարձր մակարդակով կատարվում են վիրաբուժական բոլոր տեսակի վիրահատությունները` հատկապես որովայնային, նաև  մանկաբարձագինեկոլոգիական, քիթ-կոկորդի, անգամ քթի և ականջի պլաստիկ վիրահատությունները: 

-Հիվանդանոցը սպասարկում է միայն Շիրակի՞ մարզի բնակչությանը:

 -Իհարկե ոչ: 100 մահճակալանոց հիվանդանոցը գտնվում է Հայաստան-Վրաստան սահմանին շատ մոտ` տարածքային առումով շատ կարևոր տեղում. հարակից է Ջավախքին, որտեղ ապրում են 80 000-ից ավելի հայեր: Քանի որ այս սահմանամերձ բնակավայրերը հեռու են վրացական բժշկական կենտրոններից, տեղի հայերը հիմնականում դիմում են մեզ: Գյումրու բժշկական կենտրոնը ու Աշոցքի «Տիրամայր Նարեկիե հիվանդանոցը կոտրել են կարծրատիպը, թե մարզերում չեն վստահում տեղի բժշկական հաստատություններին, ձգտում են բուժվել մայրաքաղաքում: Մարզի բնակիչները, նաև հարակից մարզերի բնակիչները գալիս են բուժվելու մեզ մոտ, քանի որ ոչ միայն ավելի մատչելի է (վերջին տարիներին հիվանդանոցը ֆինանսական դժվարությունների պատճառով անցել է վճարովի բուժման համակարգին` բավական մատչելի գներով), այլ նաև կան անհրաժեշտ որակավորում ունեցող բարձրակարգ մասնագետներ։

-Ի՞նչ առավելություններ է տալիս Իտալիայի հետ համագործակցությունը: 

-Առաջին հերթին այն ընձեռում է եվրոպական բժշկական փորձին ինտեգրվելու հնարավորություն: 1991թ.` երբ  Հայաստանը դեռ ԽՄ մաս էր կազմում, մեր անձնակազմը արդեն ծանոթանում էր եվրոպական ստանդարտներին, սարքավորումներին ու տեխնոլոգիաներին: Հետագայում այդ շփումներն ավելի ինտենսիվ դարձան: Այս տարիների ընթացքում մասնակցել եմ բազմաթիվ կոնֆերանսների և վերապատրաստումներ անցել Իտալիայում: Դրանց շնորհիվ մասնագիտացել եմ նաև քթի և ականջի պլաստիկ վիրաբուժության մեջ:  Ի դեպ, Աշոցքի «Տիրամայր Նարեկիե հիվանդանոց քթի և ականջի ձևի շտկման համար դիմում են ոչ միայն հայաստանաբնակ և ջավախաբնակ հայերը, այլև Ռուսաստանում և այլ օտար երկրներում ապրող մեր հայրենակիցները, ովքեր, իմանալով մեր փորձի մասին, գալիս ու վիրահատվում են հենց մեր հիվանդանոցում:  Իսկ հեռու ապրող հիվանդների հետ խորհրդատվությունը կատարում ենք համացանցով: Նրանց ուղարկած լուսանկարներով մոդելավորում ենք ապագա տեսքը, պացիենտը մի քանի տարբերակից ընտրում է մեկը, նշանակվում է վիրահատության օրը: 

-Մի՞թե մարզում էլ է մեծացել պլաստիկ վիրահատությունների պահանջարկը: 

-Հատկապես վերջին տարիների՝ այո: Եթե նախկինում հիմնականում աղջիկներն էին վիրահատում, հիմա գրեթե 50-50 տոկոսային հարաբերություն է: Դիմում են նաև տղամարդիկ` ինչպես միջնապատի ծռության, այնպես էլ արտաքին ձևի շտկման համար: 

-Դուք միայն Աշոցքում չէ, որ աշխատում եք: Դժվար չէ՞ համատեղել աշխատանքը Երևանում և Աշոցքում:  

-Դժվար է, իհարկե: Արդեն մոտ 15 տարի է, ինչ համատեղ աշխատում եմ թե՛ Երևանում ու թե՛ Աշոցքում: Ամսվա առաջին կեսը լինում եմ «Տիրամայր Նարեկիե հիվանդանոցում, իսկ մնացած կեսը Երևանի  «Նյու-մեդե կլինիկայում (նախկին Ուրոլոգիայի կենտրոնում): Չպետք է անտեսել մարզերը: Յուրաքանչյուր բժիշկ իր գործունեության որոշակի հատվածը պետք է նվիրի մարզային բուժօգնությանը` գիտակցելով իր իրական կոչումն ու առաքելությունը կյանքում` նվիրել առողջություն և կյանք:

«Երևակ» . «Առողջապահական համակարգ»